Μήνυμα Μητροπολίτη κ. Γαβριήλ για την εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου
Αύγουστος 2024
«Σύ δέ, μητρώαν ἔχουσα πρός τόν Θεόν τήν ἰσχύν, καί τοῖς καθ᾽ ὑπεροχήν ἁμαρτάνουσι, καθ᾽ ὑπερβολήν τήν συγχώρησιν ἐξανύεις. Οὐδέ γάρ ἐνδέχεταί σέ ποτέ παρακουσθῆναι, ἐπειδή πειθαρχεῖ σοι κατά πάντα καί διά πάντα, καί ἐν πᾶσιν ὁ Θεός, ὡς ἀληθινή αὐτοῦ καί ἀχράντῳ Μητρί». (Ἅγιος Γερμανός Κωνσταντινουπόλεως, Εἰς τήν Κοίμησιν, PG 98, 362A).
Αγαπητοί μου αδελφοί,
Η Εκκλησία μας εορτάζει πανηγυρικά την ένδοξη Κοίμηση και την εις Ουρανούς Μετάσταση της Υπεραγίας Θεοτόκου, μια εορτή, που για εμάς τους Ορθοδόξους Χριστιανούς είναι ένα αληθινό Θεομητορικό Πάσχα του Καλοκαιριού.
Εορτάζει η γλυκύτατη Μητέρα του Χριστού μας και Μητέρα όλων μας. Η ταπεινή Κόρη της Ναζαρέτ, η οποία αξιώθηκε να καταστεί δοχείο της χάριτος του Θεού και μόνη Αυτή «ἐν γυναιξί» εκλέχθηκε για να προσφέρει στον ενανθρωπήσαντα Υιό και Λόγο του Θεού τις μητρικές Της υπηρεσίες.
Η Παναγία μας κατά τον βίο της αγάπησε πολύ και πόνεσε πολύ. Βίωσε τον πόνο, την οδύνη και την ανθρώπινη κακία στον μέγιστο βαθμό. Γι᾽ αυτό, ως πονεμένη Μάνα, στέκεται πάντοτε δίπλα στον πόνο κάθε ανθρώπου, δίπλα στην κάθε πονεμένη ύπαρξη και συμπάσχει, και μας στηρίζει, μας εμψυχώνει, μας παρηγορεί, μας ενθαρρύνει, μας αγκαλιάζει και γίνεται «τοῖς λυπουμένοις εὐμενές παραμύθιον» και «πᾶσι τοῖς αἰτοῦσιν ἔτοιμη βοήθεια», σύμφωνα με τον Άγιο Ιωάννη τον Δαμασκηνό (PG 96, 717Β).
Ο πονεμένος λαός μας τιμά και σέβεται το πρόσωπο της Παναγίας μας περισσότερο από κάθε άλλο ιερό πρόσωπο. Την εκλαμπρύνει και την τιμά με μία ψυχή και ένα στόμα. Την αναγνωρίζει ως Μητέρα. Ως Μητέρα Την νιώθει, ως Μητέρα Την επικαλείται, ως Μητέρα Την δέχεται και προστρέχει στη χάρη Της για να βρει παρηγοριά.
Γιατί η Μάνα μας είναι η μεγάλη μας αγάπη. Είναι ό,τι πιο ιερό έχουμε σε τούτο τον κόσμο. Αυτή μας έφερε στον κόσμο, αυτή μας χάρισε την ζωή, αυτή μας γλύκανε την ύπαρξη. Όλη η αγάπη του κόσμου τούτου αρχίζει και τελειώνει στο πρόσωπο της Μάνας. Αυτή η βαθιά βιολογική, κοινωνική, συναισθηματική και πνευματική σχέση με την Μάνα είναι σχέση ιερή, μοναδική και ανεκτίμητη, που καμιά δύναμη και κανένας νόμος δεν μπορεί να διασπάσει.
Η Κοίμηση της Υπεραγίας Θεοτόκου άνοιξε τον δρόμο της δικής μας σωτηρίας. Άνοιξε και πάλι την πύλη του Παραδείσου, προσφέροντας ελπίδα και λύτρωση στην ανθρωπότητα. Ο τάφος Της γίνεται η σκάλα για τον Ουρανό, η αταλάντευτη κλίμακα, που μας οδηγεί στην γλυκύτατη αγκάλη του Υιού Της.
Η Παναγία μας κοιμήθηκε, αλλά οι πρεσβείες Της προς τον Θεό παραμένουν ακοίμητες. Είναι εκείνες που μας δίνουν δύναμη και μας στηρίζουν μπροστά στις δυσκολίες, τους πειρασμούς και την δύναμη του κακού. Ο Άγιος Ιωάννης Δαμασκηνός λέγει χαρακτηριστικά, ότι ο ανθρώπινος βίος θα ήταν αβίωτος, εάν οι πιστοί δεν είχαν την Παναγία «συνόμιλόν τους» και «μόνην ἐπί γῆς καταλελειμμένην παρηγορίαν» (PG96, 736A).
Ας προστρέχουμε λοιπόν στην χάρη Της, ας καταφεύγουμε στην αγκαλιά Της, όπως ένα παιδί τρέχει στην αγκαλιά της Μάνας του, και με πολλή εμπιστοσύνη να Την παρακαλούμε: «Μῆτερ τοῦ Θεοῦ, φύλαξόν με ὑπὸ τὴν σκέπην σου».
Χρόνια πολλά και ευλογημένα!
Ο Μητροπολίτης Νέας Ιωνίας, Φιλαδελφείας, Ηρακλείου και Χαλκηδόνος ΓΑΒΡΙΗΛ
